Αναψυκτικά

Αναψυκτικά

Τα Αναψυκτικά είναι συνήθως ανθρακούχα, μη αλκοολούχα ποτά, τα περισσότερα από τα οποία είναι γλυκά. Συνήθως παρασκευάζονται από βάση σόδας με πρόσθετα σιρόπια ή γεύσεις. Η κατηγορία είναι γενικά αρκετά ευρεία και διαφορετικά ποτά μπορεί να περιλαμβάνονται σε διαφορετικά μέρη. Τις περισσότερες φορές, το “μαλακό” μέρος του ονόματος αναφέρεται στην έλλειψη αλκοόλ. Τα ποτά με βάση το ποτό αναφέρονται συχνά ως “σκληρά”. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνονται όλα τα μη αλκοολούχα ποτά στην κοινή αντίληψη του «αναψυκτικού».

Οι περισσότεροι χυμοί και γαλακτοκομικά ποτά δεν ανήκουν στην κατηγορία, για παράδειγμα. Αυτά που περιλαμβάνονται τείνουν να είναι γλυκά. Ο όρος “σόδα” είναι συχνά συνώνυμος και πολλές από τις πιο δημοφιλείς γεύσεις περιλαμβάνουν κόλα, μπύρα τζίντζερ και γεύσεις φρούτων όπως πορτοκάλι και σταφύλι. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες και ορισμένες είναι πιο δημοφιλείς σε ορισμένες περιοχές από άλλες. Μπορούν επίσης να διαφέρουν ως προς τη γλυκύτητα και τα συστατικά. Αν και ως κατηγορία αυτά τα ποτά έχουν δεχθεί πολλές επικρίσεις στην κοινότητα της υγείας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ζάχαρη και η έλλειψη σχεδόν οποιουδήποτε χρήσιμου θρεπτικού συστατικού έχουν συνδεθεί με υπερβολική αύξηση βάρους, ιδιαίτερα σε άτομα που τα καταναλώνουν καθημερινά.

 Bάση σόδας νερού

Το πιο καθοριστικό στοιχείο κάθε αναψυκτικού είναι η ενανθράκωση του. Τις περισσότερες φορές, αυτό προέρχεται από βάση σόδας. Το ανθρακικό νερό είναι βασικά μια απομίμηση μεταλλικού νερού. Το μεταλλικό νερό είναι φυσικά ανθρακούχο και προέρχεται από πηγές στη γη. Αντίθετα,  το ανθρακικό νερό είναι μια τεχνητή εναλλακτική που συνήθως δημιουργείται με την πίεση του αερίου διοξειδίου του άνθρακα σε φιλτραρισμένο νερό. Το αποτέλεσμα είναι ένα αναβράζον υγρό. Αυτό, πρέπει να φουσκώσει ή να συμπιεστεί, συνήθως σε αλουμίνιο, για να κρατήσει τις φυσαλίδες του αν δεν πρόκειται να καταναλωθεί αμέσως.

Μερικές φορές το ίδιο το αναψυκτικό θεωρείται αναψυκτικό, αλλά η κατηγορία συνδέεται πιο συχνά με νερά που έχουν πρόσθετες γεύσεις ή σιρόπια. Τα σύγχρονα σιντριβάνια και οι διανομείς αναψυκτικών σε μέρη όπως τα εστιατόρια έχουν συμπυκνωμένα σιρόπια. Αυτά προστίθενται στα ρεύματα αναψυκτικού σε ελεγχόμενη θερμοκρασία. Οι  μεγάλες παραγωγικές δραστηριότητες συνήθως κάνουν αυτή την ανάμειξη σε ένα εργοστάσιο, ή στη φιάλη. Με αυτό τον τρόπο, μπορούν να λάβουν τα αποτελέσματα αμέσως για την πιο φρέσκια γεύση κατά την παράδοση στον πελάτη. Τις πρώτες μέρες, ωστόσο, αυτού του είδους τα ποτά παρασκευάζονταν στο χέρι.

 

Η αρχή των αναψυκτικών

Τα δροσιστικά ποτά γεννήθηκαν πριν από δύο και πλέον αιώνες, στα τέλη του 18ου αιώνα. Πολλά από αυτά είχαν την καταγωγή τους στον χώρο του φαρμακείου και τα έπαιρναν για να ανακουφίσουν δευτερεύουσες παθήσεις. Τα πρώτα γνωστά αναψυκτικά παρασκευάζονταν από φυσικό νερό ή φυσικό ανθρακούχο νερό, τα οποία συνδυάζονταν με φρούτα και γλυκαντικά όπως το μέλι ή άλλους ζαχαρούχους χυμούς.

Το πρώτο βήμα που οδήγησε στην ανάπτυξη των σύγχρονων αναψυκτικών σημειώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Όταν ο όρος «σόδα» άρχισε να χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα ποτό που παρασκευάζεται από νερό, διττανθρακικό νάτριο και διοξείδιο του άνθρακα. Μεταξύ των διαφορετικών ειδών σόδας, το ξινό νερό συνιστώνταν για προβλήματα όπως η καούρα, η δυσπεψία ή ακόμα και η ουρική αρθρίτιδα. Με τη σειρά του, το Seltzer ελήφθη, λόγω της ευχάριστης γεύσης του και των ιατρικών του ιδιοτήτων, για τη μείωση του πυρετού, τη θεραπεία παθήσεων του στομάχου ή νευρικών διαταραχών.

Η φήμη που αποκτούσαν αυτά τα ποτά οδήγησε στο γεγονός ότι το 1783, ένας νεαρός ερασιτέχνης επιστήμονας, ο Jean Jacob Schweppe, τελειοποίησε τις ιδέες των Priestley και Lavoisier για να αναπτύξουν τη βιομηχανική τους παραγωγή και, αργότερα, να αναπτύξουν ένα αρωματισμένο ανθρακούχο ποτό με γνωστό ως «τονωτικό».

Παρήχθησαν αναψυκτικά υψηλής ποιότητας. Μάλιστα, σε ορισμένα νοσοκομεία μοιράστηκαν δωρεάν σε ασθενείς χωρίς πόρους. Με τον καιρό, η ζήτηση για αυτά τα ποτά διευρύνθηκε και άρχισαν να πωλούνται σε κάθε είδους κόσμο.

Αναψυκτικά: Τύποι και τάσεις

Μπορούν να γίνουν διακρίσεις ανάλογα με τις γεύσεις (κόλα, πορτοκάλι, λεμόνι, σόδα, τσάι, τονωτικό, πικρό) και τα συστατικά: με αέριο ή χωρίς αέριο, με ζάχαρη ή χωρίς ζάχαρη (ελαφριά), με ή χωρίς καφεΐνη.

Τα γούστα και οι απαιτήσεις αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και η βιομηχανία αναψυκτικών προσαρμόζεται σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια διπλασιάστηκαν τα ελαφριά ποτά, με σχεδόν μηδενικές θερμίδες, και αυτά που δεν έχουν αέριο.

Ανά γεύσεις

Tα ανθρακούχα κόλα και τα αναψυκτικά εσπεριδοειδών είναι τα πιο δημοφιλή, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 70% της συνολικής παραγωγής. Ωστόσο, αυτές που έχουν μεγαλώσει σε μεγαλύτερη αναλογία είναι οι νέες γεύσεις. Τα τελευταία 15 χρόνια,  έχουν κερδίσει το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς είναι τα ροφήματα τσαγιού και τα αθλητικά ποτά. Πιο πρόσφατα, το τονωτικό γνώρισε επίσης σημαντική ανάπτυξη.

 Ανά συστατικά

Τα ελαφριά αναψυκτικά (χωρίς ζάχαρη) που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από 30% και τα μη ανθρακούχα ποτά που φτάνουν σχεδόν το 20% είναι αυτά που έχουν αυξηθεί περισσότερο την τελευταία δεκαετία.